Ooit maakte hij abstracte dubtechno op Karaoke Kalk, maar eigenlijk probeert Jens Massel alias Senking al platen lang steeds hetzelfde te bereiken: de perfecte soundtrack maken voor een enge sci-fi-film waarin je de alien steeds net niet ziet, maar de witte ruimten toch steeds vijandelijker worden. Wat dat betreft was List (2007) het hoogtepunt en ook het verst verwijderd van die eerste 12inches. Op het album daarna, Pong (2010), krabbelde hij weer een beetje terug, en ook Capsize Recovery is een stuk minder kil dan List. In de themas op Cornered en Shading is hij weliswaar nog steeds schatplichtig aan John Carpenter, maar de schurende Ed Rush-bassen, trage groove en dubstepeffecten plaatsen Senking eerder in de club dan het slachthuis. Ook de dubtechno van weleer is weer terug, zoals in het up-tempo-maar-toch-niet Enduro Bones, en het titelnummer, dat Pole ook had kunnen schrijven, in een boze bui. Dat neemt niet weg dat er nog steeds de nodige abstractie is (en heel veel galm) het is tenslotte Raster-Noton die dit uitbrengt. Maar in vergelijking met het werk van supertrio Bender, Bretschneider en Nicolai (Byetone, Komet en Alva Noto) is Senkings geluid veel gruiziger en rafeliger. Denk Shackelton in een wurgende omhelzing met Plaster, en u komt in de buurt. En natuurlijk wat samples van mensen die het zelf misschien nog niet weten, maar met wie het zeker niet goed af gaat lopen.