In 2011 ruilde Lieven Martens de druilerige betonville van Antwerpen Noord voor een halfjaartje in voor de Azoren. In zijn koffer: een ouderwetse viersporenrecorder, waarmee Martens ook al eerdere Dolphins Into The Future releases opnam, materiaal om fieldrecordings te maken en een Alpha Juno 2 synth.
Canto Arquipélago kwam reeds uit als prerelease op Martens eigen Cetacean Nations label, maar krijgt nu een echte vinylrelease op Underwater Peoples.
Dat het verblijf op de Azoren een nieuwe richting aan Martens werk heeft gegeven blijkt niet alleen uit de vele veldopnames die gebruikt worden, maar ook uit een nieuwe, collagematige aanpak. Waren eerdere releases van Dolphins Into The Future vaak massieve lappen subtiel af- en aanzwellende (oceaan-) geluiden, dan neigen de collages op deze twee nieuwe releases veel meer naar musique concrète.
Een ander verschil zit in het gebruik van percussie. Niet dat Dolphins Into The Future ook maar op enigerlei wijze dansbaar zou geworden zijn, gelukkig maar.
De mooiste stukken op Canto Arquipélago zijn die waarin Martens met zijn Juno-synth echt in dialoog gaat met de veldopnames. Naar goede Dolphins gewoonte zijn de tapes van uitgebreide liner notes voorzien. Zo leren we dat de krekels en nachtvogels uit Noite gewoon in Martens tuin in Sao Jana, Pico zijn opgenomen, maar dat het watergeluid afkomstig is van Lagoa Das Furnas, Sao Miguel. De haan en de koe uit Levante resideren dan weer in Santo Espirito, Santa Maria. Noem ons nerds, maar we zijn die plekken gaan opzoeken op Google Maps. Helaas bleken de Azoren op de dag dat de Google satelliet passeerde, onder een dik pak wolken bedekt.
Zo goed als geen veldopnames op A Star Maker, Strange Dreams, And Clairvoyance, wel vijf stukken waarin Martens de mogelijkheden van zijn sampler, tapes en de Juno synth verkent. A Star Maker… opent met The Moon Shone Mildly Over The Hills, Prompting Strange Dreams In All Creatures, waarin we een fors gemanipuleerde sample van een opera-stem menen te herkennen maar het zou net zo goed uit een synth kunnen komen. Het is alleszins van bij de eerste noot duidelijk dat dit één van Martens meest kubistische tapes is. Hier géén informatie over de afkomst van de samples, maar wél een ode aan Olaf Stapletons Star Maker, een science-fiction klassieker uit 1937. Veruit de moeilijkste luistertrip houdt Martens voor het laatst. Various Possible Notes And Timbres Of The Mental Unit Molecule is opgevat als een auditief experiment op basis van de Mental Unit theorie van theosofisten HP Blavatsky en CW Leadbeater. Géén veldopnames hier, alleen losse flarden uit de Juno, vijftien minuten lang. Een harde noot om kraken, maar mogelijk waren wij weer eens in een véél te nuchtere toestand.
Die laatste track is meteen ook de bonustrack die op de Fonal rerelease van …On Seafaring Isolation (2009). Origineel een vinylrelease op Not Not Fun, maar Fonal verzorgt nu een cd-versie. Een aanrader voor wie het origineel indertijd gemist heeft.