Tot op de bodem wordt de laatste morzel punk en postpunk uitgelepeld. En het einde lijkt nog lang niet in zicht. Hoe obscuurder, hoe beter lijkt het wel. Nu ja, de wereld is groot en het aantal bandjes actief eind jaren 1970, begin jaren 1980 quasi eindeloos. Eén van die namen die wordt opgevist, is Dow Jones And The Industrials uit West Lafayette, Indiana. Voor een punkband pur sang is hun instrumentarium en aanpak annex manier van werken en opnemen te experimenteel. Door het gebruik van elektronica (onder meer een Moog) plus orgel en saxofoon hebben ze meer affiniteiten met postpunk en no wave dan met de rudimentaire rock-‘n-roll die in die tijd werd weggezet als punk. De band heeft niet lang bestaan en heeft niet meer dan een lp (‘Hoosier Hysteria’, een split met The Gizmoz), een titelloze 7inch en een bijdrage op een verzamelaar uitgebracht. ‘Can’t Stand The Midwest 1979-1981’ vat in achtentwintig tracks het volledige verhaal netjes samen. Een hoop onuitgegeven nummers en live-tracks ronden het verhaal af. En dat verhaal was behoorlijk nerveus, neurotisch, explosief en energiek, getuige deze opmerkelijk frisse en nergens gedateerd klinkende compilatie. Inhaallesje geschiedenis voor fans van Devo, Pere Ubu, The Screamers en The Weirdos.