Onze favoriete beatbrouwer uit New York is terug, en daar kunnen we enkel blij om zijn. El-P heeft zijn strepen in het verleden al verdiend als lid van het ter ziele gegane Company Flow, als producer, en door zijn twee fantastische soloplaten. ‘Cancer For Cure’ is nummer drie en hierop vormt de rapper nog steeds de ongetemde tegenpool voor al wat al gepolijst klinkt en voor al wie zich bestudeerd opstelt. De Amerikaan gaat genadeloos tekeer; ‘True Story’ slaat je telkens opnieuw murw en ‘Drones Over Brooklyn’ geeft de hectiek van de grootstad perfect weer. De industriële beats kregen vorm in betonmolens en de synthesizers razen voorbij als kettingzagen. El-P blijft bovendien een begenadigd verteller. Zo één die je met een paar zinnen de gordijnen injaagt, uit pure angst. Zijn boodschap zit steeds verpakt in abstracte teksten vol metaforen.
Is de glorietijd van hiphop voorbij? El-P trekt er zich alvast geen moer van aan. Als het genre effectief dood is, dan zal hij de rouwplechtigheid maar al te graag opvrolijken met een scabreus afscheidsfestijn. Tegenstanders zullen – niet geheel onterecht – beweren dat er stilaan wat sleet op El-Ps formule raakt, en dat de beats net een tikkel minder avontuurlijk zijn dan voorheen. Maar wees gerust, ‘Cancer For Cure’ is nog steeds een pak effectiever en indrukwekkender dan het gros van de platen die zijn jonge collegas op ons afvuren.