A.L.N. heeft een nieuwe plaat, ‘Cairn’ getiteld. Mizmor of מזמור is het project waar de voorheen diepgelovige ziel zijn demonen van zich afschrijft. Elk album gaat nog een stapje verder en nu lijkt hij, samen met Sonny DiPerri en Adam Gonsalves die mondjesmaat een handje mochten toesteken, bijna de extase te hebben bereikt. Drie maanden trok hij zich terug in zijn thuisstudio voor het tot in het kleinste detail schaven van de vier nummers (bijna een volledig uur aan muziek) die dit epos vormen. De hoes is opnieuw van de hand van Mariusz Lewandowski, een eerbetoon aan de Poolse surrealist Beksinski. Het sleutelwoord is ‘Cairn’, een megalithisch monument, een steengraf uit de jonge steentijd die vaak menselijke resten bevat. Al moet het hier symbolisch worden geïnterpreteerd. Het zoeken naar betekenis in een chaotisch universum is enigszins absurd als het einde toch al vast staat. Het wordt dus kiezen tussen zelfmoord en aanvaarding, vandaar ook de titels ‘Desert To Absurdity’, ‘Cairn To Suicide’, ‘Cairn To God’ en ‘The Narrowing Way’. Waar A.L.N. in een vorig leven verknocht was aan de Bijbel en dientengevolge zin aan het leven wist te geven, is hij nu, het geloof helemaal aan kant gegooid vanwege de enorme teleurstellingen die hij meemaakte, steevast op zoek naar de betekenis van het leven. Dat uit zich in kleine verstilde passages die zich onverbiddelijk omzetten in wholly doom black metal zoals hij het zelf stelt. Als het nog zwarter kan dan deze plaat, zal Mizmor ons daar in de toekomst ongetwijfeld van op de hoogte brengen. Als Maurice de Jong (ook door het leven gaand als Mories) van Gnaw Their Tongues en nog een hele resem andere extreme projecten, besluit om weer eens een album met een echte drummer (W. Damiaen van Laster) te maken, dan moeten we die horen. Felle energieke black metal, daar viel de keuze deze keer op. Heel wat minder extreem dan we van Mories gewoon zijn, al is dat relatief natuurlijk want de acht nummers worden er aan sneltreinvaart doorgeblazen. Geen moderne foefjes, maar rauwe, donkere, bij momenten atmosferisch klinkende black metal met de schreeuw van Mories die het nog steeds heel moelijk heeft met de mensheid. Heel wat melodieën ook, al zitten die wat verscholen onder de chaos. Titels als ‘Bereaved Of Light’ en ‘The Splendour Of Our Demise’ geven voldoende informatie inzake de uiterst positieve kijk op het bestaan van dit stel bromberen.