Zoals 1+1=2, volgt na A en B de letter C. Romain Turzi had al twee albums gemaakt met de eerste twee letters, dus we zijn aangeland bij C. De omstandigheden bij het opnameproces waren een wereld van verschil: zo is ‘B’ met een lekker zonnetje erbij opgenomen op het eiland Corsica, en kwam ‘C’ tot stand in een kelder zonder licht en water (Le Bloc in Parijs). Het verlangen naar een straaltje zon en iets vloeibaars bij de hand spreekt in ieder geval uit iedere noot van ‘C’. Dorst naar essentiële zaken die een mens ook nog eens gelukkiger kunnen maken. En zo kom je tot een album waar anderen weer blij van kunnen worden, met een soort poppy symfonische kraut en een vleugje klassiek, filmisch en weids van opzet. Qua bas wordt voortgeborduurd op het ronkende en spacey spel van Janik Top van Magma, en de stem van baroksopraan Caroline Villain is goed voor een mooi laagje heiligheid. Bij tijd en wijle rockt het er ook nog eens stevig op los, en valt zelfs de term funky.