Hiphop heeft niet stilgezeten sinds 2004, het jaar waarin Japanse draaitafelpionier DJ Krush zijn laatste cd uitbracht. Tegenwoordig zijn de soulsamples over stoffige kicks veelal ingewisseld voor dissonante piano’s over melancholische beats, inclusief rollende hihat en dreunende subbas. Nieuwe subgenres als trap en footwork dwingen de hiphopproducer om out the box te denken: de beats raken meer gesyncopeerd, het tempo ligt hoger, de sfeer is grimmiger. Zelfs Krush’ westerse collega DJ Shadow maakt nu footwork. Maar wie naar ‘The Butterfly Effect’, luistert zal weinig van die ontwikkelingen herkennen. Niet voor niets noemt Krush zijn openingsnummer ‘Nostalgia’. Hij doet hier gewoon weer waar hij het best in is: kalme, ruimtelijke en organische sounds combineren met laidback hiphopbeats. ‘The Butterfly Effect’ is geen bijster originele titel, maar reflecteert wel goed op de manier waarop Krush’ muziek in elkaar zit: het lijkt alsof samples met elkaar in verband staan, alsof ze elkaar beïnvloeden of elkaar zelfs in een soort kettingreactie oproepen. Het zorgt voor een organische, rijke sound die – ondanks de weinige vernieuwing – niet verveelt, maar juist prikkelt tot nadere luistersessies. Zo laat Krush het lijken alsof hij eigenlijk nooit weg is geweest.