Oops, wat hebben we hier? Een flauwe plezante die de titel voor Honcho’s cd mocht verzinnen? Tja, zou kunnen, want een band die zijn plaat opent met ‘Some Say’ en dat een eigen nummer noemt, is ver heen. Jimi Hendrix is wat we horen, in een stonerkleedje dan. Het erna volgende ‘Seeing Red’ haalt ZZ Top door de stonermengelaar, en ook hier krullen onze tenen tot ze er zeer van doen. Als ze dan ook nog eens beginnen met een ‘ooooohhhh’-koortje krijgen we er helemaal het vliegend schijt van. De halfweg ingezette basgroove maakt iets goed, maar niet echt veel. Zouden we echt deze volledige cd laten spelen om onze recensieopdracht naar behoren te vervullen? Ja dan maar, want zo zijn we. Steeds in voor een klein beetje zwarte hoop, misschien is het volgende nummer beter? ‘Messenger Messiah’ is inderdaad een ietsepietsie beter, al blijft het mediocre standaardstoner. Voor ‘Hangover Blues’ nemen ze alweer wat gas terug, en vallen de stereotype stonertrucjes nog meer op. Potdorie, nog vijf nummers, die we niet één voor één gaan overlopen. Alleen al het ingehouden ‘Through’, bah, wat een bagger. Gewoon doorspoelen deze hap. Uit Noorwegen komen ze (ze waren er beter gebleven) en de plaat dateert al uit 2004. We hadden ze toen grandioos over het hoofd gezien, en dat hadden we deze keer ook beter gedaan.