Niets dan smog in Zuid-Londen. De buurt is klam, vies en zweterig. Met het afval rottend op straat en stinkende riolen is dit de context voor Burial. Grime is tegenwoordig de sleutelbewaarder van de achterstandswijken, maar het broertje in spe dat dubstep heet, is al stevig aan de doorgroei begonnen.Rewind. Dubstep is het bastaardskind van een orgie tussen garage, drum’n’bass, dub en ambient. Burial is een artiest die zijn anonimiteit cultiveert op zijn debuut op het kersverse Hyperdub label van Kode9. Het is een atmosferische trip die duchtig lijkt te pendelen tussen Londen en Berlijn. Minimaal gekraak vormt de intro waarbij de koers verschuift richting glijdende glissando’s van dub op synthetische achtertonen en zang doordrenkt met walviseffecten. Beklemmend duister wordt het wanneer MC Spaceape zijn gedetailleerd diepe ganja stem verleent en hierbij subliem het afgebroken ritme op de voet volgt met zijn donkere hypnotiserende tongrollen. Daarna volgt een knipoog naar de ambient van Murcof. De wijk wordt verder verkend via een wirwar van pleintjes, steegjes en hangplekken waar de sound de sociale spanning en activiteit in en van de wijk evoceert. Uit een raam van een flat neuriet een jong meisje mee op de tonen van een transistorradiootje. Uit de kamer van een masculiene twintiger klinkt naar garage lonkende soul op het ritme van laag mompelende bassen. De geur van eau de toilette, brylcrème en mondwater zijn al van een afstand waar te nemen. De weg terug vindt plaats na middernacht langs natte, verlaten straten. Schimmige geluiden druipen uit verborgen hoeken en belichamen pure angst. Thuis aangekomen kijkt de wandelaar even in de gebarsten spiegel en schrikt van een reflectie die niet de zijne was, de vraagtekens blijven onbeantwoord. (www.hyperdub.net)
Vanuit Dublin, presenteert Mick Donohoe alias T-Woc zijn debuterende dub(lin) tonen op een meer heupschuddende manier waarbij digitale glitches, kraakjes en scratches strijden om de aandacht. Het tempo is energiek en de stijlvariaties houden het geheel origineel en opwindend, alsof T-Woc een protegee is van DJ Olive. Dancehall zonder gladde gel, dub met oosterse kruidentonen en gebroken hiphopmuffin’ is wat hier de boel op een natuurlijke wijze en zonder schadelijke additieven aan elkaar plakt. De afsluitende compositie is de sappigste kers op de taart met een lange nasmaak. Als extra fruitig detail is te melden dat de zeven taartlagen door niemand anders dan Twerk uit San Francisco werden gemastered.