Heel warm zomerweer half mei, dat vraagt om een kleine wandeling. Of toch omdat Moa speelt in de Pit’s. Dat is namelijk een bandje waarin één van de chefs van dat punkhol bij bast. Anders waren we waarschijnlijk toch in onze tuinstoel blijven zitten / hangen.
Bij het binnenkomen was al meteen duidelijk dat het daar heel warm zou worden. Door de alom aanwezige hitte en ook door een behoorlijk groot aantal bezoekers, wat we eigenlijk niet echt hadden verwacht. Redelijk op tijd zette het kwartet in. Frontaal op het podium een jongedame op keyboards, die ook de zang verzorgde, waardoor de drums naar rechts werden verplaatst. Een ietwat ongewone opstelling voor het punkhol dat de Pit’s is. Tegelijk accentueert het de diversiteit van wat allemaal kan binnen dit zakdoekconcertzaaltje.
Buiten
Helaas was het te hoge volume ietwat een spelbreker om de soms breekbare postrock recht aan te doen. De zang en de keyboards werden overstemd door de drums en de regelmatig redelijk funky bas. Na een paar nummers trokken we dan maar naar buiten. De keyboards en de zang hoorden we daar ook niet, maar de rest kwam wel veel beter over. Gezapige postrock met hier en daar een vinnige uithaal. Moa heeft wel iets maar moet nog wat meer balans in zijn geluid krijgen. Niet evident in dit zaaltje, maar toch.
We waren van plan om er nog eentje te drinken en dan gewoon huiswaarts te stappen. Te moe, te warm, een oude vent, soit. En eens het omgekeerde doen, tegen onze gewoonte in: in plaats van te laat te komen en het voorprogramma te missen, zouden we het hoofdprogramma eens skippen. Het trio Turpentine Valley zou voor prima achtergrondmuziek zorgen bij ons Blauwke, daar waren we van overtuigd. We zagen het trio uit Zulte namelijk al eerder.
Binnen
Eraan voor de moeite bleek. Wat we hoorden klonk namelijk dermate interessant en goed en gevarieerd, dat we toch maar binnen zijn gegaan, ondanks de warmte. Instrumentale postmetal met snufjes post van alles gebracht door drie heren die zich helemaal smeten. En wat een geluid! Dat klonk verdorie quasi perfect. Na de show vroegen we de drummer hoe ze daarin waren geslaagd, want weinigen deden het hen hier voor. Wel, spelen zoals in het repetitiekot wist hij te vertellen. Meer moet dat in elk geval niet zijn. We waren helemaal mee in hun verhaal en genoten met volle teugen van de nieuwe nummers, die op ‘Alder’ prijken. Net uit op Dunk!, waar anders. We waren dermate onder de indruk dat we uiteindelijk vergaten om een exemplaar aan te schaffen. We steken het op de zon, die Blauwkes worden al genoeg gestraft.
Of hoe ons initiële plan weer in duigen lag, zoals gewoonlijk.
Gezien: Turpentine Valley + Moa – Pit’s, Kortrijk – 15 mei 2022
Tekst: Patrick Bruneel – Foto’s: Moa – (c) Bart Marescaux / Turpentine Valley – (c) M. Opsomer
turpentinevalley.bandcamp.com
wearemoa.bandcamp.com