Huisvlijt en ambient. Mircomuziek op microlabels. Dat laatste mag voor The Land That Lies Behind Us zelfs letterlijk worden genomen: de vijf microscopische soundscapes van Haruki werden namelijk op een kleine, maar aantrekkelijk 3inch cd-r gestanst. De oplage is uiteraard navenant: slechts 100 exemplaren. The Land That Lies Behind Us is in essentie een exploratie van de (verhalende) mogelijkheden, de schoonheid en het immer verrassende karakter van geluid. Met behulp van veldopnames, akoestische instrumenten, samples, et cetera maakte Gentenaar Boris Snauwaert vijf cinematografische composities die de pure opeenstapeling van geluid overstijgen. Naarmate de luisteraar bereid is om er meermaals naar te luisteren, ontpoppen de vijf tracks zich als een harmonisch geheel dat transformeert van omgevingsgeluid naar intrigerende muziek. ‘The Land That Lies Behind Us had zonder enige moeite ook op het Engelse kwaliteitslabel Touch gekund. (http://hibernate-recs.co.uk)
Drones, ambient soundscapes en minimale elektronica zijn het adagium van Distant Fires Burning, alweer een kleinschalig eenmansproject; ditmaal van Gert De Meester uit Mechelen. Ook Build On Me is een cd-r in een beperkte (155) editie, maar daarmee houdt elke mogelijke overeenkomst verder op. Waar Haruki de diepte induikt en een koptelefoon de meest aangewezen manier is om het kleinood te doorgronden, is Build On Me op maat gemaakt voor een stevig uit de kluiten gewassen stereo-installatie. Het geluid is namelijk veel weidser en vraagt bijgevolg bijna letterlijk om ruimte. Als basis van de meeste nummers werd gebruik gemaakt van een Fender Jazz bas en dat vraagt om luidsprekers. Evoceert Haruki het zoemende bijenkorfgeluid van de grootstad tijdens het middaguur; dan trapt Build On Me af met de dreigende atmosfeer van een verlaten bunker tijdens het spookuur. Distant Fires Burning is niet meteen Lustmord, maar in nummers als opener Inevitable In The Wake Of Words is het leven zwaar en claustrofobisch. Nadien klaart het wat op, maar zo atmosferisch als twee jaar geleden op zijn debuut Messierobjekten of opvolger 7 Sisters (2009), wordt het bijna nooit meer. Gert De Meester verlaat steeds meer het klassieke (conceptuele) ambientpad en kiest voor een iets minder voorspelbaar traject – een beslissing die niets dan goeds voor de toekomst belooft. (www.doorchaser.tk)
Sinds Brian Enos Music For Airports uit 1978 is het verband tussen ambient en luchthavens onherroepelijk in ons collectief muzikaal geheugen geprogrammeerd. Met een (mooie en rake) titel als 59 Airplanes Waiting For New York en een geluid dat complexloos de hoogdagen oproept van de eerste (Eno) en tweede ambientgolf (Biosphere, The Orb, Sun Electric), kan ook Premonition Factory (de Nederlandse Antwerpenaar Sjaak Overgaauw) niet verdoezelen uit welke kom hij zijn mosterd lepelde. De cd bestaat uit zes geïmproviseerde composities die, door het feit dat ze allemaal in real-time werden gespeeld, sterk doen denken aan de klassieke, loopgerichte ambient van Klaus Schulze. Origineel is dit debuut hoegenaamd niet, maar het geëtaleerde vakmanschap en de liefde voor dit soort muziek doen dat gebrek snel vergeten.