Nu dat Roemenië het onderdrukkende communistische juk heeft afgeschud, is de weg vrij voor Roemeense muzikanten om te experimenteren met een vermenging van allerlei muzikale genres of terug te grijpen naar vooroorlogse stijlen die door het oude regime nog als bourgeois werden versleten. Zangeres Oana Catalina Chitu verzamelde zeven musici in haar band, die op het eerste gezicht een voor het land vrij traditioneel gezelschap lijkt te vormen. Wat de combinatie van onder andere viool, hakkebord, klarinet, accordeon, bas en drums hier presenteert, heeft weinig uitstaans met wat folkloristische zigeunergroepen uit diezelfde instrumenten halen. Oana Catalina Chita laat haar groep namelijk oude tangos spelen blijkbaar was het Argentijnse genre ook in het Oost-Europa van de jaren 1920 en 1930 sterk geliefd. Ondanks de wat exotische klankkleur slaagt Chitu erin de fusie bijzonder natuurlijk te laten klinken. Hier en daar knipoogt het gezelschap ook naar jazzballads (waarbij het hakkebord zowaar volledige bluesy pianolijnen overneemt) zoals op Azi Noapte Te-Am Visat of naar een gebalkaniseerde versie van country – Vrei Sã Ne is hiervan een goed voorbeeld- de muzikanten kunnen niet worden aangewreven één trucje constant te herhalen. Op Bucharest Tango hoor je dan ook rasechte vakmensen aan het werk, die met hun originele insteek het alomtegenwoordige Balkangeluid toch een nieuw leven weten in te blazen.