Pollens uit Seattle is het geesteskindje van de componisten Hanna Benn en Jeff Aaron Bryant, die elkaar hebben ontmoet op het Cornish College of the Arts. Initieel werkten ze met computers om hun muziek te genereren, in combinatie met koorzang, waarvan het ledental voortdurend varieerde. Na wat zoeken kwamen ze tot een geheel van zes mensen en verkoos de bende om echte instrumenten te gebruiken om hun zang optimaal te ondersteunen. Niet dat de zes leden van Pollens het zichzelf makkelijk maken. Ze houden van organische instrumentatie, licht experiment, harmonie maar ook drones en bovenal polyritmiek. Verschillende ritmes die met elkaar in duel gaan, niet met de instrumenten maar met stemmen. Niet verwonderlijk aldus dat hier en daar West-Afrikaanse invloeden opduiken, zoals de roffelende drums in Sun Spots, al zijn ze nergens opdringerig of prominent. Initieel denken we aan het naïeve van een band als The Raincoats of de bevreemdende pop van Au Revoir Simone, maar dan passeert \ en horen we Huun Huur Tu. De gastbijdrages van Morgan Henderson (Fleet Foxes, Blood Brothers) en Paris Hurely (Kultur Shock) verruimen de invloeden nog verder. Elf nummers staan er op, waarvan de eerste acht nummers blijvend intrigeren, een soort avant-folk boordevol harmonieën met stekelige popinvloeden. De laatste drie nummers neigen net iets te veel naar doorsnee, alsof het sextet even vergat dat ze net voluit voor het experiment gingen. In onze oren is Brighten & Break net niet helemaal geslaagd, en houden we het telkens voor gezien na de eerste acht nummers, waar de vrouwelijke zang (meestal met zijn drieën) dominant is tegenover de man die het daarna geleidelijk over neemt.