Het kwaliteitslabel Baskaru brengt per jaar maar een beperkt aantal cds op de markt. Wat er wordt uitgebracht is echter steeds een garantie voor avontuurlijke, buiten de lijntjes kleurende, verrassende muziek. Neem nu de samenwerking van Laura Gibson en Ethan Rose. Gibson is een neofolkzangeres met een stem die in de lijn zit van die van Joanna Newsom en Josephine Foster. Behalve zingen bespeelt de van de haar omringende natuur bezeten Gibson een met nylonsnaren bespannen gitaar. Ethan Rose, net als Gibson afkomstig uit Portland, Oregon, is een elektronica-artiest die eerder al installaties en filmmuziek maakte en eerder al de cd Oaks uitbracht op Baskaru. Op die cd werkte hij met de mogelijkheden van een oud Wurlitzerorgel. Hij houdt ervan nieuwe klanken uit oeroude instrumenten te halen. Voor hun samenwerking werden woordloze geluiden van Gibson opgenomen in een kelder, te velde en in een woud. Rose ging daarmee aan de slag, voegde er instrumenten aan toe. Hij koos voornamelijk voor akoestische zaken als bellen, snaarinstrumenten en piano, en voegde er lichte toetsen elektronica aan toe. Het resultaat is een plaat vol pastoraal klinkende, etherische songs intimistisch van aard, neigend naar ambient maar met voldoende weerhaakjes om een heel apart gevoel op te wekken. Het is als verdrinken in schoonheid, met hier en daar een ruw, menselijk kantje. @C is in vergelijking helemaal iets anders. Pedro Tudela en Miguel Carvalhais runnen dit vreemde laptopduo, dat regelmatig gasten uitnodigt om echte instrumenten te bespelen die hun field recordings extra cachet moeten geven. De cd stond pas op, en hop, de poes was al de piste in. Onweer door de boxen. Een trein die passeert, verkeer, het geeft weer waar de twee hun geluiden haalden: onderweg door Europa (en elders) namen ze allerlei geluiden op die ze later manipuleerden en tot een soort orale cinema uitwerkten. En dat kan uiteraard van alles zijn. Het duo vertelt een verhaal, het dagelijkse leven lijkt het wel, net zo onvoorspelbaar als geïmproviseerde muziek kan zijn. De uiterst irritante vlieg (of is het een mug) in het zesde nummer bijvoorbeeld, die voorafgegaan werd door een net zo irritante bonkende drone. De twee spitsen zich toe op het manipuleren van alledaagse geluiden, de vervorming ervan bij het digitaliseren en musiceren, tegelijk de plastiek die dit teweeg brengt, eruit knisperend. Music For Empty Spaces is ambient met een hoek af, leegte voor lege plekken.