Met RM Hubbert is er eindelijk weer eens een singer-songwriter opgestaan die echt gitaar kan spelen. In de beste fingerpickingtraditie zet hij een robuust, gelaagd en melodieus geluid neer met slechts een gitaar (geen overdubs jawel!). Met ondertussen nog genoeg voeten in de Schotse klei om die afkomst te kunnen horen. Vrolijk is het allemaal niet echt, maar ook weer niet neerslachtig en out eerder melancholiek, met de nodige zwaarte maar ook weer niet te. Goed om te weten want een dun ongemakkelijk laagje hangt wel degelijk over de eerdere muziek van de man uit Glasgow. Robert McArthur Hubbert zingt weinig, aarzelend maar effectief, dus het meeste van de bedoeling van zijn muziek dient uit het gitaarspel te worden opgemaakt. Geen probleem voor de goede verstaander, die zit al vanaf de eerste aanslag op het puntje van de stoel. Deze verhalenverteller op gitaar heeft namelijk meestal gelijk al beet.