We blijven het herhalen. De releases op het Nederlandse Volkoren label zijn zo ongeveer de mooist verpakte die we altijd in handen krijgen. Ook hier is het weer raak. Deze nieuwe plaat van het Utrechtse Brown Feather Sparrow is verpakt in een openvouwbaar stuk karton met mooi artwork. Mooi maar soms zijn die verpakkingen ook onpraktisch. Als we dan uiteindelijk het album in onze cd-speler hebben gekregen horen we dat het collectief rond Lydia Van Maurik-Wever in goede doen verkeert. De subtiele indiepopliedjes, over mensen op de rand van moeilijke of doorslaggevende keuzes, zoeken zich vlot een weg naar onze oren. De mix van sixtiespop en americana doet vertrouwd en warm tegelijkertijd aan. Misschien verwonderlijk als je weet dat het andere kernlid van deze groep, Arjen Van Wijk, actief is in het emocore-gezelschap The Spirit That Guides Us. In het nummer There Is No Greater Joy mag zijn donkere stem optoren tegen het iele stemgeluid van frontvrouw Van Maurik-Wever. Hier klinken ze lichtvoetig, iets wat contrasteert met de vaak intense en zwaardere nummers, zoals het hoogtepunt van de plaat Rest My Case. Hoewel mooi en verzorgd geproduceerd klinkt het ook allemaal nogal braaf. En braaf is voor ons muzikaal vaak synoniem met verdienstelijk maar niet blijvend. Een meer dan behoorlijke poging dus, maar net niet voldoende. Moedig, maar net niet moedig genoeg.