Samen met bekendere landgenoten als Merzbow en KK Null, behoort Ichiro Tsuji sinds de jaren 1980 tot de ambassadeurs van de japanoise. Dissecting Table is een herkenbaar geluid in dit gezelschap door de manier waarop er met de vocalen omgesprongen wordt. Al sinds het debuut worden vervormde feedbackgitaren en mishandelde staalplaten, gekruid met woeste brulkreten, die klinken als een death metal vocalist met buikgriep. Gelijkenissen zijn de onafhankelijkheid via een eigen label (UPD Organization) en een niet aflatende output (intussen al meer dan tweehonderd releases). Dit album huist in een dvd-verpakking met poster, en bevat vier noisescapes die opvallen door het ingehouden en zwaar vervormde stemgebruik. Zang is afwezig en de stemexperimenten worden opgezogen in een draaikolk van geluiden. Toch oppassen vooraleer we het woord ambient gebruiken, want deze cd klinkt bij momenten als een ontploffing in een werkplaats waar beltonen worden bedacht. Twaalf minuten na de start van het openingsnummer, ben je inderdaad ‘Numb’. De lange duur van de tracks en het feit dat we steeds meer computergefriemel en elektronica horen, maakt ‘Brainwashed Society’ bijzonder geschikt voor consumptie door Merzbow-liefhebbers. Japan speelt ook een rol in het leven en werk van Daniel Sine. Delen van zijn tiende album werden nog in Tokyo opgenomen, maar intussen is hij verhuisd naar Hartford (VS). Dit is relevant omdat de leefomgeving een rol speelt in de output van L’Eclipse Nue. Als we uit ‘Lifeblood’ conclusies moeten trekken, woont Sine tegenwoordig tussen het puin van een verlaten slachthuis. Samengeperste noise kronkelt rond drones, bastonen en vervormde vocalen. Ook titels als ‘The Reflection Bleeds’ of ‘I Can’t Stop Myself’ zijn niet geruststellend. De vervormde schreeuwvocalen (met gastbijdrage van Stillborn Diz) maken een link met het power electronics genre, maar deze cd heeft meer te bieden dan verpletterend lawaai. Sfeer primeert, en er wordt subtiel omgegaan met concrete geluiden (we gokken op een emmer vol stof en glasscherven), echo’s van gestolen muziekflarden, en rustigere passages. De onheilspellende spanning die hierdoor ontstaat, doet ons denken aan de beginperiode van projecten als Illusion Of Safety. De meer explosieve momenten schurken tegen Japanse waanzin aan, in het bijzonder de samenwerking met de drummer van Gauze. ‘Lifeblood’ wordt uitgebracht door Aussaat, een jong Duits label dat gerund wordt door Will-I Stasch (Ernte), die in industriële veteranenkringen hoog aangeschreven staat als de mannelijke helft van het cultlabel (1983-1997) Cthulhu Records.