Heruitgaven dienen in de eerste plaats om artiesten die helemaal onder de radar zijn gebleven, een herkansing te bieden. Toch wat ons betreft. Een zoveelste heruitgave van één of andere bekende popster met een extra, niet eerder verschenen foto van diens aars, daar hebben wij niets aan. Van Drose, uit Columbus, Ohio, hadden we jammer genoeg niet eerder gehoord. Dat gebeurt wel meer natuurlijk, maar bij dit trio, bestaande uit drummer John Mengerink, gitarist Gregory Packet en zanger/gitarist Dustin Rose, zijn we zeer blij dat we de band nu toch leerden kennen. Al was het maar voor ‘The Man’, een nummer dat zo tot het vroegste repertoire van Swans kan worden bijgezet. Fuck, zo goed! En het is niet het enige nummer waarmee we omver worden geblazen. Superieure noiserock met een machinaal gevoel gespeeld. Dat deed de band ook bewust, door opnames te maken in een gebouw tijdens de constructie van een race-auto waar een vorkheftruck mensen van onder een stalen vloer naar omhoog (en omlaag natuurlijk) moest brengen. Het desperate van de ruimte, aangevuld met het nihilisme van de bandleden, zorgt voor een wanhopig klinkend geluid dat diep met zijn voeten in het noiserock-verleden staat. Geen erg, want het trio zorgt er wel voor om, behalve met dat ene nummer, vergelijkingen met andere bands aartsmoeilijk te maken. Het dubbelalbum (of cd) bevat debuut ‘Boy Man Machine’, aangevuld met drie niet eerder uitgebrachte nummers en ‘A Voice’, hun debuutsingle. Alles netjes opgefrist door Carl Saff, is dit een heerlijke kennismaking met een tot voorheen onbekende band.