Gruizige, raspende drones lijken geliefd onder soundscape-makers, momenteel. Ook op ‘Borders And Ruins’ van de Italiaanse geluidskunstenaar Giulio Aldinucci vormen ze een belangrijk bestanddeel. Andere terugkerende elementen op het album zijn drones van hoge tonen en hoge (licht galmende) zangstemmen, die een sacrale sfeer oproepen. De combinatie van de rauwe en verheven klanken lijkt wellicht al te makkelijk, maar het pakt verrassend interessant uit. Dat komt deels ook doordat hij regelmatig –al dan niet herkenbaar klinkende– field recordings toevoegt. Zo heeft Aldanucci voor ‘Division’ bijvoorbeeld lagen van korrelige drones en een flakkerend metalig geluid, snerpende hoge tonen en symfonische viooldrones gestapeld en gelust. Halverwege valt de compositie terug naar alleen de hoge tonen, waar fragmentarisch stemmen en metalige klanken aan zijn toegevoegd. ‘Chrysalis’ start met moeilijk herleidbare geluiden, waar al snel lagen van golvende tonen doorheen komen, gevolgd door zangstemmen en een ruisen als van regen. De veldopnamen heeft Aldinucci gemaakt tijdens reizen door Europa; zoals de albumtitel al suggereert zijn ‘grenzen’ dan ook een onderwerp van de composities. Grenzen, zo verklaart hij, zijn een extreme poging om onderscheid te maken en te rationaliseren, met ruïneuze gevolgen voor menselijke relaties en culturen aan weerszijden van de lijn. Dat verklaart wellicht de keuze voor rauwe drones. Is de sacrale zang dan een uitdrukking van hoop, een wens van ontstijging? ‘The Skype Cloud And Your Smile On The Left’ bevat meerstemmige zang (mogelijk een fragment dat in een lus is gelegd), waarbij langzaam drones en golvende tonen oprukken. Na verloop van tijd voegen zich daar een tinkelend en een licht krakend geluid bij. Een onthechtende afsluiter van een beslist fraai in elkaar gestoken album.