Het Londense Gurt lust er wel een paar, van die pretsigaretten. Die van Bongzilla, Weedeater en Sourvein ook, en dat zijn meteen bands waar deze sludgy partydoomband mee kan worden vergeleken. Titels als ‘Weed It And Weep’, ‘The Joint Of No Return’ en ‘Marijuarmchair’ zeggen voldoende over het tijdverdrijf en tegelijk fixatie van het kwartet. Zanger Gareth Kelly geeft bovendien zo’n lekker diepe schreeuwstem die wat doet denken aan Dopethrone, een band waarmee ze na hun debuut ‘Horrendosaurus’ (2014) de hort op gingen. Het trio Bill Jacobs (drums), David Blakemore (bas) en Rich Williams (gitaar) zet daar een portie superieure logge stonede sludge onder waardoor het echt wel genieten wordt. Alles down-tempo uiteraard. Snelle passages spelen zou hen toch nooit lukken na overconsumptie van hun lievelingskruiden. Tien heerlijke nummers staan er op ‘Bongs Of Praise’, die eigenlijk teruggrijpen naar de zwaardere bluesrock van de jaren 1970 en die vertalen ze naar het nu. Niets nieuws onder de zon, maar wel zeer goed gedaan.