Immens gevoel voor detail en textuur. Zorgvuldig ingeplande basdreunen en stilte-drops. Spelend met elementen uit dub, IDM en techno zonder dat er echte genrehokjes worden geraakt. Het Italiaanse Chevel imponeert met ‘Blurse’. En laat hij dat eerder ook al gedaan hebben met zijn Monad-debuut bij hetzelfde label. Het was een ep die een ganse reeks in gang zette, maar ook Chevel zijn wereld deed veranderen. ‘Blurse’ doet dat dan wel niet met het jouwe: je krijgt hier wel een zorgvuldig uitgedachte portie elektronische hoogstandjes te verwerken. Soms zijn het de kleine fragmenten zoals bijvoorbeeld de enige bas die valt in ‘Down And Out’ en enkele pitchen lager dropt. Of het meticuleus opbouwen van klanken op ‘Low Roof’. Een kleine knetter wordt een zinderend schimmenspel van percussiepatronen. Ritmes die geen cadans voorspellen, maar de melodie worden. Uitgepuurde klanken en geen zucht te veel ingepland. Als een wiskundige software-ingreep waarbij de golving van de geluiden door strakke lijnen worden afgeblokt. Korte fragmenten die plots de hoofdrol mogen spelen. Even plots weer verdwijnen ook. Blok na blok in blok. Het is een plaat die zucht in de diepste bassen van je luidspreker. Een die zich in je oren wringt en alertheidsprikkels uitstuurt, metronoom gewijs. Klokvast en toch onverwacht. In zijn geluiden, in de percussie, in het gezoem. Wanneer je de trucjes van Chevel begint te snappen, vallen andere details weer in ‘t oor. ‘Blurse’ is meditatief en hypnotiserend. Dwingend en dan weer afwezig. Afhankelijk van hoe diep je de plaat jouw grijpen wilt. Dat doet ‘Blurse’. Meteen. Vanaf de eerste klik op ‘Comb’. Bij het basrijke ‘Flippant Remark’. Als rustpunt, tracks als ‘Loop #42’ en ‘Loop #33’. De abstractie ruimt plaats voor quasi songs met minimale impulsies en indrukken. Als een interval van gewoonte. In richting van de laatste duik, de laatste statistische opwinding. En dan opnieuw.