Blue Moon is de heruitgave van de soundtrack die Dieter Moebius schreef voor de gelijknamige film van Karsten Wichniarz. De film hebben we nooit gezien. En daar zullen we waarschijnlijk ook nooit de gelegenheid toe krijgen, zelfs als we er behoefte toe zouden hebben. Te zien aan een aantal stills op het hoesje zou het wel eens kunnen gaan om een crimi, zoals er in Duitsland heel wat werden gemaakt in de jaren 1980. De prent zal ongetwijfeld heel gedateerd ogen. De muziek echter niet. Verwacht geen typisch werk zoals Moebius maakte met Kluster/Cluster of Harmonia. De plaat bevat elf miniatuurtjes die telkens geschreven zijn voor een bepaald fragment van de film. Korte stukjes dus, pure synthesizermuziek die, al klinken ze simpel, toch een rijk klankenpalet tentoonspreiden. Kriminelle Energie bijvoorbeeld lijkt wel techno, Hoffnungsschimmer lijkt in de soep te lopen terwijl een aantal andere stukjes vlotte, makkelijk in het oor liggende liftdeuntjes lijken. In elk geval is dit schijfje een vreemde eend in de bijt, een unicum in het oeuvre van deze voortrekker. Daarom alleen al is Blue Moon een aanwinst en interessant om eens aandachtig te beluisteren. Begeleidende en misschien verduidelijkende notities zijn er van Asmus Tietchens.