Of velen de mond vol zullen hebben van ‘Blow Job’ is de vraag, maar Kjetil Moester is geen doetje in de jazz. Goed twintig jaar vertrouwd met de tenorsax, speelde hij in bands als Ultralyd (gesticht door Frode Gjerstadt, de godfather in de Noorse improv) en Crimetime Orchestra, waar je ook Bugge Wesseltoft van zal kennen. Recent speelde hij nog klarinet en saxofoon voor een project met Motorpsycho, en werkte hij samen met Alex Gunia, op de grens tussen improv, elektroakoestisch en noise. Voor Blow Job, tweede uitgave in de pas gestarte Music For One reeks op het Noorse +3DB label, kreeg hij carte blanche. Dat neem je als free jazz artiest natuurlijk graag letterlijk. Zo vangt de titeltrack aan met een curieuze zoektocht naar het mondstuk van het instrument. Hypoventilatie aan de sax: er is vast een publiek voor, maar niet per definitie in deze kolommen. Dan zijn het nerveuze Partially Natural en het meer beheerste No Wonder We Love net iets helderder, en kiest Sayonara zelfs voor een intimistische noot. Seaweed zoekt de dialoog met subtiele percussie, en dan is er Ive Been Loosing me, een buitensporig, dissonant statement dat de essentie van free jazz opzoekt: ontlading van spanning en agressie.