Beklemmend en duister, twee woorden die ‘Black Propaganda’ het best samenvatten. Oscar Mulero doet het geniepig. Twintig jaar lang maakte hij gebruik van aliassen en alter-ego’s. Pas in 2011 durfde hij een album ‘Grey Fades To Green’ onder eigen naam te maken. De durf wedijverde met zijn vlijt en hier is de tweede plaat. Net wanneer thuisland Spanje doodgewurd wordt door de financiële markten, is ook Oscar Mulero verdwaald in de triestheid van een niet nader benoemde dystopie. Alle zekerheden overboord. ‘Black Propaganda’ is een sinistere door techno gedreven blik in het heden. Het enige wat telt is uitzichtloosheid, donkerte en de loodzware beukende, vaak door drones aangesleurde, beat. Het ritme raast denderend door: overvalt en grijpt je vast, verstrengelend. Terwijl Oscar Mulero de laatste zucht uit je lijf knijpt, vermorzelt het strakke ‘Disinformation’ je laatste waardigheid. Qua geluid schuurt hij ontzettend dicht bij de enorme fabriekssound van Berghain en zijn gelovigen. Overweldigend in kracht en sfeer.