Met de nieuwste gelimiteerde (300 exemplaren) verzamelreeks raakt Beta-Lactam ons recht in ons esthetisch hart. Zwarte themas in zwarte digipacks met witzilveren opdruk van schaduwkunst. Een obi-strip houdt het geheel stijlvol bij elkaar. Naast het oog wordt ook het oor verwend. Op Black Paper koppelt Andrew Liles (The Wardrobe) zijn pikzwarte soundscapes aan de dreigende Japanse spreekstem van Kenji Siratori. Liles laat zich niet zomaar in hokje proppen en maakt met evenveel gemak drones, collages, stemvervormingen als melancholische pianocomposities. Niet toevallig wordt zijn werk in één adem genoemd met dat van zijn makkers Colin Potter en Nurse With Wound. Op Black Beauty bevaart Liles rustiger wateren. Dreunende subtiliteit primeert, en slechts heel af en toe verstoren stemmen en andere dissonanten de serene sfeer. Black Beauty klinkt verdoofd en werkt verdovend. Lichaamskunstenaar Daniel Menche zet zijn 2001-2003 zondvloedprojecten Deluge en Sunder nu op één cd. Ook hier primeert de dreun, al is hij van een dodelijker natuur. Stel je een muzikale matroos voor die overboord valt. Terwijl hij zinkt, blijft hij noten op zijn accordeon spelen. Het water stroomt in zijn oren, het beeld wordt zwart en al wat overblijft, is de stervende hartslag in zijn slapen. Letterlijk ééntonige flarden van instrumenten galmen als doodsklokken. In dezelfde reeks zijn ook bijdragen verschenen van onder andere Earthmonkey, Edward Ka-Spel en Anla Courtis/Ralf Wehowsky. Wie tien releases koopt en de bijgeleverde coupons terugstuurt, ontvangt een exclusieve cd (200 exemplaren). Een visionaire geest voorspelde een tijd geleden op deze bladzijden dat de lepe verzameltrucs uit de jaren 1980 weer helemaal bon ton zouden worden. Maar met nieuwe wortels van deze kwaliteit, willen we met plezier oude ezels zijn.