Black Earth is een magische plaats. Er staat een oude schuur met veel kamers, en een silo die tot de nok is gevuld met dode insecten. De rest van de release-informatie (zwarte weduwen, mysterieuze planten, gaap) zal ik u besparen, want dergelijke kitscherige kampvuurhorror past absoluut niet bij deze plaat. Na een eerste release in de vorm van een titelloze cassette levert het viertal Implodes met Black Earth namelijk oprecht een plaat voor in het donker af. Een album dat klinkt als een stormachtige wind die door een oerbos loeit. Een 43 minuten durende struikeltocht door de inktzwarte nacht, waarbij je alle gevoel voor richting kwijtraakt. De melodieën zijn door de band diep begraven in natte aarde van reverb en distortion, en dan klinken de nummers ook nog eens of ze zijn opgenomen in een kille grot. Het album is als geheel een uitgerekte fuzz-soundscape, maar afzonderlijk variëren de nummers toch wat van smaak. In de eerste single ‘Marker’ stapt de band ondanks de loodzware sludge-gitaren nog in aardig tempo door, maar tegen het einde van het album is de puf er uit: Song For Fucking Damon II (Trap door) is een langgerekte zangkreet over doorgalmende shoegaze.