Eeuwig herfst. Gevangen in de tijd en in een membraam van geluiden had ik me een dag lang, de nacht in het vizier, opgesloten in mijn schrijfhok. Ik had de koffie afgezworen, het was een dure eed en hij is me veel waard. Ik schuifelde de dag en valavond door met drie Belgische platen. Zonen, erven van Wixel, Zool en alles waar U-Cover op staat. ‘Muziekjes voor op een luie zondag’ las ik ergens in een tekstje dat bij één van de plaatjes zat. De tekstjes las ik met een half oog. De muziekjes doorwoelde ik met een goed gevoel, met mijn koptelefoon op volle sterkte. Je kunt niet hard genoeg luisteren naar stille liedjes, mooie liedjes. Zachtjes tintelenden mijn oren en de nacht kondigde zich aan. Labeur, we zijn handenarbeiders van de verdorven soort. Sire, België heeft een toekomst, hij is pril en prematuur, maar blozend en lonkend naar aandacht. Ik heb niets nieuws gehoord op ‘Birds And Other Machines’, ‘Meadowview’ en ‘Empathie’ en toch wil ik ze nooit meer kwijt omdat ik hou van integere plaatjes. Van mensen die zoeken en van puzzelstukjes die knellen en niet altijd mooi in elkaar passen. ‘Empathie’ van Amorph zette me aan het denken. Hij kon met het minst overtuigen. Zijn zalvende ondergrond was het lappendekken dat ik koesterde toen ik zes was en alleen naar bed moest, maar zijn elektronische weerhaakjes missen kracht, betekenis en inhoud. Er zijn een triljoen platen gemaakt die ‘Selected Ambient Works 85-92’ naadloos, hol en zonder enige vorm kopieerden en ik weet dat hij beter kan. Evenwel, geen slechte referentie, moet je maar denken. The Green Kingdom steekt op ‘Meadowview’ het gros van zijn ideeën in het begin van zijn plaat, het meisje die de plaat doorkruist, het water dat klettert, maar echt beklijven deed hij pas op het moment hij alle ballast links liet leggen en voluit voor het ‘grote niets’ ging. Zinderend niets, aan het ‘Zinderende Niets’ herkent men de ware meester. ‘Birds And Machines’ stuiterde in mijn cdspeler. Het had een reden kunnen zijn om niets te schrijven, te zeggen. Het leek me net een reden om alles te zeggen. Ik heb genoten en ben in mijn archief ondergedoken. Op zoek naar platen die me konden helpen, Spekk, Plop en een trits andere fijne labels, daar haak ik dit Kasper Hauser Records nu aan vast. Vastgeklonken om me nooit meer te verlaten. Blozend en zacht, blakend van gezondheid zoals enkel een baby dat kan. Zorgeloos kijk ik naar de toekomst, wacht ik op meer nieuws vanuit het front. Ik wil vijf jaar ouder zijn en weten waar ze dan zullen staan. Het is een sportieve uitdaging, neem het zwaard op, we kruisen weldra de degens.