Met een bandnaam die is ontleend aan Jimi Hendrix is het geen wonder dat dit zeskoppige Portugese monster psychedelische muziek bedrijft. Hun debuut ‘Under The Same Sun’ verscheen in 2009 en bevatte een mix van jaren 1960 en 1970 psychedelica met hier en daar een beetje grunge. De Portugezen, waaronder Alexandra Lopes, een gitarist die veel watertjes heeft doorzwommen en onder meer in de band Nine Winds speelde, en multi-instrumentalist Tiago Jónatas, deden in heel wat bands ruimschoots ervaring op. De twee leiden de band, die behalve de gewone rockinstrumenten (bas, gitaar, drums) ook heel wat orgel, synthesizers en een zeer uitgebreid palet aan percussie integreert. Het resultaat van hun noeste arbeid is dit tweede album, dat opnieuw de ruime waaier aan invloeden van The Rising Sun Experience laat horen. We denken aan hardrockers Bad Company maar net zo goed de ganse rij psychedelische artiesten (behalve de echte teensletsfolkies) die de jaren 1960 van menig zwevend muzikaal feest voorzagen. Let wel: eindeloos trippen is aan deze heren uit Lissabon niet besteed. Het blijft allemaal mooi binnen de lijntjes kleuren, de hallucinogen blijven beperkt. Het klinkt allemaal uitermate braaf en beredeneerd, alsof pa en ma voortdurend toekijken of ze zich wel gedragen. De tweede helft bevat een soort epos, getiteld ‘Wasted Dreams Of Red Flowers’, dat uit diverse songs bestaat die samen één geheel vormen, aldus de band. Daarin trekken ze eerder de kaart van jaren 1970 harde rock en progrock die wordt doorspekt met psychedelica. Van het hebben van een modern geluid kan The Rising Sun Experience absoluut niet worden beschuldigd. Hier en daar menen we invloeden van Santana te horen. Dat, samen met de stem die behoorlijk op onze zenuwen werkt, zorgt ervoor dat deze plaat niet veel rondjes meer zal draaien.