Nimh, dat is het project van de Romein Giuseppe Verticchio. Sinds 2001 brengt hij zijn solowerk uit op labels als Silentes, Malignant en Naked Lunch. Behalve solowerk maakt hij ook deel uit van een aantal zij-projecten, waaronder Hall Of Mirrors en We Promise To Betray. Hij is tevens in voor samenwerkingen en beperkt zich daarbij niet tot Italianen. Maurizio Bianchi, Mauthausen Orchestra, Aube, Day Before Us en Nefelheim zijn slechts enkele voorbeelden. Daarmee is meteen duidelijk dat Nimh niet zomaar wat ambient maakt waarbij het zalig wegdromen is. Hij houdt van noise en voegt elementen daarvan graag toe aan zijn met drones en loops doorspekte nummers. Hij hecht tevens groot belang aan het integreren van allerlei veldopnames, wat zijn werk des te intrigerender maakt. ‘Beyond The Crying Era’ kwam in 2011 in een zeer beperkte oplage van honderd exemplaren al eens op de markt (als ‘This Crying Era’) en wordt door het Nederlandse Winter-Light opgepikt voor een hernieuwde en bredere release. De originele release telde slechts zes nummers, waar het er nu tien zijn geworden, een nooit eerder uitgegeven nummer incluis. Het is een soort overzicht van het werk van Nimh tussen 2001 en 2011, waarbij uit diverse releases wordt geplukt. In plaats van één fragment met Maurizio Bianchi van het album ‘Together’s Symphony’ staan er nu drie nummers op de cd. Het onuitgegeven ‘Sounds From Alasya’ (2001) laat ook al Verticchio’s interesse in de meer duistere en noisy kant van ambient aan bod komen. Opener ‘This Crying Era’ wordt gedragen door het pianospel van Philippe Blache en is het meest recente nummer. Geen echt nieuwe nummers. Misschien pasten die niet binnen het geheel van dit album, dat ondanks de diverse tijdstippen van opname toch behoorlijk coherent klinkt. Een ideale kennismaking met de wondere wereld van Nimh.