Ongeschoren, frontaal naakt en met slechts een indianentooi op het hoofd veroverde The Don´t Touch My Croque-Monsieurs twee jaar geleden de maan terug van de ruimtenazi´s op hun debuutalbum ´Ruimtemissie Schruimtemissie´. Dan ben je dus klaar als superheld: geen schurk die je nog iets durft te maken. Maar na een ode aan Amsterdam Noord op het vervolg ´Beste. Stuurlui. Ooit.´ begint het toch weer te kriebelen naar avontuur en wordt, na afscheid te hebben genomen van moeders, aangemonsterd op een zeeschuimer van discutabele reputatie. Onderweg naar het beloofde land, alwaar een troon veroverd dient te worden, worden onder begeleiding van aanstekelijke metal-riffs de kanonnen geladen, de piratenvlag gehesen, oneerbare voorstellen aan zeemeerminnen gedaan en wordt er gevaren waar de heren willen. Terwijl Rats on Rafts en Wooden Constructions met respect de dode Punk herdenken hebben de Croque-Monsieurs hem langs ieders neus al als piraten-zombie uit het graf doen herrijzen.