Rond de eeuwwisseling werden we massaal overvallen door een gevoel van miltzucht. Geurkaarsen en comfortabele Ikeasofas moesten ons behouden van depressies en angstdromen over wat komen zou. Alles stond in het teken van dat verschrikkelijke woord onthaasten. De Supperclub in Amsterdam en de Limonada in Gent golden als ontwenningsklinieken van dienst. De bijbehorende muziek werd lounge gedoopt, een combinatie van rustgevende (triphop)beats, jazz en pop. In Duitsland vierde het label Compost hoogtij. Christian Prommer was er één van de spilfiguren, hij maakte deel uit van onder meer Fauna Flash, Voom:Voom en Trüby Trio. Vijftien jaar later komt Prommer met zijn eerste soloplaat Übermood op de proppen en vanaf opener Shangai Nights neemt hij je mee terug in de tijd. Een rietblazer, een midtempo beat en wat extra percussie zorgen voor een gezapige sfeer. Tot de hoogtepunten behoren het gradueel opgebouwde Aturo, dat met zijn repetitieve piano inspiratie vond bij minimalist Steve Reich, en Marimba, dat voor een exotische toets zorgt door gebruik van het gelijknamige slaginstrument. De nummers met zang klinken jammer genoeg minder geïnspireerd. Simon Jinadu staat met Future Light in voor een dof housenummer, en Kim Sanders voegt weinig toe aan de zoetsappige soul van Where You Gonna Go. Echt beschamend is Wonders Of The World, met zang van Tommy Hien. Prommer poogt hier een vreedzame kerstmissfeer op te roepen met akoestische giaar en strijkers. De tekst is volkomen beschamend: Wonders will happen if you make them happen for you and me. Übermood is een plaat van hoogtes en laagtes, dat je geen zestien nummers lang bij de les houdt. Maar op de achtergrond in een koffiehuis, met een latte macchiato voor je neus, zal dit wel werken. Wie graag iets straffers geserveerd krijgt, laat Übermood beter aan zich voorbij gaan.