De titel van het tiende studioalbum van Cracker, een dubbelaar nota bene, mogen we behoorlijk letterlijk nemen. Het eerste album heet Berkeley en werd opgenomen door de originele leden van de band. Meer dan twintig jaar geleden was dat, en het enthousiasme van de diverse muzikanten is er zeer duidelijk aan te horen. Er wordt gefocust op punk en garage met een funky ondertoon. Het zijn ijzersterke nummers die herinneringen oproepen aan het vroege werk van de band, met name debuut ‘Cracker’ en opvolger ‘Kerosane Hat’, waarop zelfs een paar hitjes stonden. Lowery zette Cracker op in 1990 na het uiteenvallen van Camper Van Beethoven, samen met jeugdvriend en gitarist Johnny Hickman. De twee zijn de vaste waarden gebleven doorheen de kwarteeuw die Cracker inmiddels bestaat. Het is een eerbetoon aan de muziek uit de East Bay, met machtige nummers als ‘March Of The Billionaires’, ‘Beautiful’ en ‘Waited My Whole Life’. Het tweede album is opgenomen met een andere, recentere bezetting en een paar extra gastmuzikanten. Deze negen liedjes -een eerbetoon aan Bakersfield en de country en countryrock van aldaar- leunen dichter aan bij de etiketjes die Cracker meestal krijgt opgekleefd: Americana en countryrock. Ook hier drijft de kwaliteit boven, al klinken deze nummers in onze oren net iets minder dan de negen op de andere cd, maar dat is voornamelijk te wijten aan het feit dat we minder fan zijn van country in al zijn geledingen. De achttien songs zouden best op één schijfje hebben gekund, al is de tweedeling perfect verdedigbaar. Het zijn gewoon twee kanten van één en dezelfde band, geleid door twee rasmuzikanten annex liedjesschrijvers die hier eindelijk nog eens kunnen teruggrijpen naar hun meer naar alternatieve rock gerichte roots. Een verrassing alleszins voor wie net als ondergetekende deze band al jaren links liet liggen.