Günther Schickert was assistent en roadie van niemand minder dan Klaus Schülze in de jaren 1970. Hij leerde diens vroege elektronische muziek erg te waarderen en maakte in die tijd twee solo-albums. Die twee, Samtvogel (1974) en Überfällig (1979), verschenen oorspronkelijk op het Sky-label en duiken zo nu en dan opnieuw op in een of andere heruitgave. De twee platen zijn uiteraard heel erg beïnvloed door werkgever Schülze, maar een band als Tangerine Dream is net zo goed een duidelijke referentie. Niet dat het alleen maar psychedelica en kosmisch aandoende muziek is waar Schichert mee aan de slag ging. Op In Der Zeit horen we de stem van Brigitta Nabucet en die zorgt ervoor dat dit nummer bij singer-song aanleunt. In opener Puls, een verslavend stuk muziek van een kwartier, lijkt hij de grondslag te leggen voor zowel techno als postrock, zonder daar een ogenblik bij na te denken. Apricot Candy II ligt gedeeltelijk in de lijn van wat industrial zal komen te heten, om dan toch weer naar iets dat lijkt op postrock af te glijden. Wanderer, het slotnummer, is ook weer voornamelijk instrumentaal, maar boeit het minst. Het lijkt een herhalingsoefening, een uitpuren van wat we in de drie vorige stukken hoorden. Al is zelfs deze mindere song historisch interessant want echt wel een curiosum voor liefhebbers van vroege elektronische muziek die de oorsprong van kraut, industrial, postrock en wat al niet meer zoeken.