Twee jaar geleden was ik bijzonder prettig verrast door Playtime van The Strike Boys. Niet dat het ook maar iets uitmaakte, want van de twee Duitsers hoorden we niet veel meer via de geëigende mediakanalen. Gelukkig is voor ons fans het duo nu terug met een tweede album. De lichte reggaekant is enigszins teruggebracht naar de achtergrond en ingeruild voor wat meer pop. De sterke dansbare ritmes zijn er nog steeds, maar de toegevoegde vocalen maken er vaker popliedjes van, wat in het geval van de samenwerking met IAMX niet bijzonder sterk uitpakt, waarbij ik de schuld maar leg bij de jengelstem van Chris Corner. Dan was MC Blaze op het vorige album een betere vocale keuze. Het nummer Push Push bewijst dat The Strike Boys zelfs potentie heeft om het te maken in de hoek van de electropop. Maar ze blijven vast eigenwijs hun allegaartje van verschillende stijlen maken. En omdat Being In A Boygroup de voorganger helaas niet overtreft zal de doorbraak er voorlopig nog wel niet in zitten.
Overigens heeft die eerder genoemde Chris Corner als IAMX ook een eigen album uitgebracht. The Alternative heet het werkje, maar zo heel alternatief is het niet. De muziek zit solide in elkaar, soms is het iets te ronkende elektronische rock, maar het wijkt vooral weinig af van de grote gemene deler. Zoals eerder gezegd is de flinke pathos op zijn stem een flinke verpester van de feestvreugde, wat reden is om bij dit redelijke product vroegtijdig op de stop-knop te drukken.