Behind The Sun

De Noren van Motorpsycho zijn al net zo halsstarrig als ondergetekende. We waren indertijd helemaal ondersteboven van hun meesterwerk ‘Demon Box’. Jarenlang vonden we elke plaat die we hoorden die erna kwam, maar zwakjes uitvallen in vergelijking daarmee. Toch doken nu en dan platen en nummers op die net zo degelijk waren. Toch lieten we het gros van de releases gewoon liggen en luisterden we naar andere dingen. Er is namelijk zoveel muziek te ontdekken, en waarom nog platen aanschaffen van een band wier meesterwerk al sinds het uitkomen in 1993 in de kast staat. Het is een beetje als met hun concerten: het kan zeer goed meevallen, of net niet. Jammer genoeg zagen we zelf alleen concerten van de laatste categorie. Nu krijgen we echter ‘Behind The Sun’ in handen, dus gaan we gezwind aan het luisteren. En het moet gezegd, we zijn allerminst ontevreden. Al duurde het even, want de ietwat melige opener ‘Cloudwalker (A Darker Blue)’ liet ons het ergste vrezen. De stem van Bent Sæther krijgt alle ruimte, en het is daarmee dat we het soms moeilijk hebben. Gelukkig is het nummer op zich wel heel behoorlijk. Het groots aangezette ‘Ghost’, inclusief strijkers en piano, is een typisch kalm Motorpsycho-nummer, waarin Bent’s stem beter tot zijn recht komt. Met ‘On The Plate’ en ‘The Promise’ (met hemelse toetsen) krijgen we de psychedelische hardrockkant te horen, en daar zijn we wel voor te vinden. Helemaal een feest wordt het met het instrumentale stevige progrocknummer ‘Kvæstor (incl. Where Greyhounds dare)’. Daarna zakt het weer wat in. ‘Hell, part 4-6: Traitor/The Tapestry/Swiss Cheese Mountain’ begint nog fel, maar dan gaan de Noren weer de verstilde kant op, en dat zetten ze nog even verder door op de plaat. Laat nu net die gevoelige snaar van Motorpsycho ons het minst bekoren, en daar wordt net iets te veel aandacht aan besteed. Hernemen doen ze zich nog wel, uitstekend zelfs met de afsluiter ‘Hell, part 7: Victim of Rock’. En zo is dit een typische Motorpsycho geworden, van een band die eigenwijs en hardnekkig zijn eigen ding doet. Wat wij ervan vinden, kan hen gestolen worden. Gelijk hebben ze.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Motorpsycho_BehindTheSun
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!