Muziek is voor Brazilië een primaire levensbehoefte, even belangrijk als olie voor Irak. Niet verwonderlijk dus dat de grootste luchthaven, de poort naar het het buitenland, werd vernoemd naar de geliefde liedjesschrijver Antonio Tom Carlos Jobim. Samen met gitarist João Gilberto staat hij symbool voor de bossa nova, de gesofisticeerde en lichtvoetige jazzy pop die recent geaccapareerd werd door blitse loungejongens. Bebel is de dochter van O Mito en zangeres Miucha, nog zon nationale coryfee, en scoorde enkele jaren vanuit het niets een monsterhit en een trits Grammys met haar Europese debuut Tanto Tempo. Niet geheel onverwacht wordt voor de opvolger grotendeels uit het zelfde succesvaatje getapt: een sterke collectie lucide geproduceerde, eigentijdse bossa, zowel in haar moedertaal als in het Engels. Nu en dan wordt de ritmische onderbouw elektronisch geschraagd zoals op het tintelende Aganju. Ook het zalige Cada Beijo drijft op een tintelende schuifelbeat. De zomerse opener Baby is een bona fide MPB-klassieker van Caetano Veloso, voor de gelegenheid voorzien van een luchtig arrangement en een lichtjes geüpdate vertaling. Bebels zoetgevooisde, fluwelen vocalen zorgen voor verfrissing, als de welgekomen oceaanbries op een strand vol gebronsde Carioca’s.
Ook de veteranen van de sambarock hebben een vervolg gebreid aan hun uitstekend ontvangen terugkomactie. Het percussiedrietal Trio Mocoto opereerde in de jaren zeventig als vaste begeleidingsband van Jorge Ben, de politiek minder controversiële maar zeker zo populaire tegenpool van de Tropicalistas Gil en Veloso. Deze levenslustige liedjessmid verrichtte pionierwerk door Braziliaanse volksmelodieën met West-Afrikaanse polyritmiek te verweven. Na enkele gesmaakte Trio-albums was het echter een kwart eeuw stil. Hun sensuele feestmuziek werd van onder het stof gehaald door hippe groovedjs en van de weeromstuit bliezen de Mocotos hun carrière nieuw leven in. De substitutie van medestichter Fritz Escovão door Skowa, een ervaren arrangeur en producer, heeft de Paulistanos, nu uitgegroeid tot een geoliede groep, geen windeieren gelegd. Alles is present voor een stomend feest: meerstemmige zang, orgeltjes en funky wahwahgitaren, knapperige akoestisch-elektrische percussiebreaks met fluitjes en lekkere soulblazers. Als kers op de taart zijn er enkele zwoele laidbacknummers met o.a. Zuco 103.