Hoewel ‘Bahamut’ al een tijdje geleden in de Verenigde Staten verscheen, durfde pas onlangs een Europese platenfirma het aan om Hazmat Modines debuut op het oude continent te verdelen. Een schitterende keuze, zowaar. De basis voor Hazmat Modines groepsgeluid is een ruige, rauwe maar vooral zelfrelativerende blues, vol stoer gitaarwerk en spetterende mondharmonica’s. Op het eerste zicht niets nieuws onder de zon, maar schijn bedriegt. De zevenkoppige band smokkelde namelijk ook nog een heel leger koperblazers uit de Balkan alsook de Mongoolse stepperuiters van Hun-Huur-Tu in haar studio’s. Combineer dat met allerlei exotische instrumenten zoals cimbalom, sheng (Chinese mondharp), tuba’s en dergelijke meer, en je begrijpt al meteen dat ‘Bahamut’ zeker geen clichéplaat geworden is. Toch weet het New Yorkse gezelschap een perfecte balans te vinden en stort ze zich niet overmoedig in allerlei exotische stijloefeningen. De blues blijft de ruggengraat van de nummers, waar voorzichtig klezmer, mambo en oude rhythm ‘n blues in geïnjecteerd wordt – aldus lopen de verschillende muziekstijlen elkaar nooit voor de voeten en blijft het eindgeluid bijzonder transparant. Lezen over die hoeveelheid aan kruisbestuivingen en instrumenten, doet je hoofd misschien duizelen. Slechts één remedie: luister naar de plaat zelf!