Uit Austin, Texas komt het collectief dat zich The Saint James Society noemt en door het journaille voor het gemak onder de noemer psychedelische rock wordt gecatalogeerd. Veel is daar echter niet van aan. Opener ‘Refractions’ doet ons eerder denken aan een hele vroege U2, met een scheut shoegaze erbij. Iets minder bevlogen misschien, en zo ver als Bono en trawanten zullen ze het nooit schoppen, maar het blijft een aanstekelijk nummer. Ook het titelnummer kent die drive, die nog geregeld terugkeert op de plaat. The Saint James Society gooit verder op de plaat geregeld wat garage, refererend aan de jaren 1960, in de mix. Het kwintet schrikt er evenmin voor terug om een twee minuten durend stukje klassiek aandoend pianomotiefje (‘Post Tenebrae Lux’) tussen de rest van de songs te wringen. In ‘Blood & Sand’ horen we harmonieuze samenzang, in een nummer dat net zo goed indie, fuzzrock of psychedelisch aandoende garageblues kan worden genoemd. Dat de groep niet voor één gat te vangen is, bewijzen ze met de twee afsluiters. ‘Celestial Symbols Interpreted’ is een excursie in drony elektronica terwijl ‘House Of Snakes’ weliswaar aanvangt met een sitar, maar door de zwoele Franstalige vrouwenstem en de ingehouden rockinstrumentatie een mooi sluitstuk vormt voor een uiterst gevarieerde plaat. Geen stoner dus, zoals meestal op Tee Pee, maar een afwisselende rockplaat die heel wat wegen verkent.