Le Singe Blanc uit Metz, Frankrijk is wellicht het meest geschifte groepje dat in dat land rondloopt. Nog steeds kiest het trio ervoor om de twee bassen van genot te laten brommen en snorren; en de songs te larderen met knotsgek roffelende drums. Daarboven gooit de band nonsensvocalen die ergens of nergens op slaan, daar zijn we nog niet aan uit. Bij de cd zit een dvd, die verslag doet van de tournee die de band deed in het land der rock-n-roll bij uitstek: China. De toer was echt, het rock-n-rollgehalte van de gemiddelde Chinees is uiteraard veeleer onbestaande, maar past wonderwel bij het absurde universum van Le Singe Blanc. De drie Fransen deden er zo te horen massas geflipte ideeën op, waardoor de zang soms lijkt op het Chinees en de muzikale structuren nog waanzinniger zijn dan die we al konden horen op bijvoorbeeld het album Witz. We dachten dat deze editie qua strapatsen voor Les Claypool was, maar Le Singe Blanc is eigenlijk nog net dat tikje gestoorder dan de voormalige Primus-voorman. En ze tappen eigenlijk ook uit een ietwat ander vaatje. Denk Ruins die een samenwerking zijn aangegaan met Melt-Banana, Zu en Mike Patton, en dat met de gezonde Franse slag van een cognacmolen. Treed binnen en doe de BouillOuchie, of verkiest u PoudOng en Shinga Ywa? Baï Ho is een superplaatje met een hilarische dvd erbovenop. In oktober trekken ze opnieuw naar China, benieuwd wat het volgende album zal brengen. Nog gekker en absurder ongetwijfeld.