Artiesten die platen in eigen beheer uitgeven, vallen doorgaans in twee groepen onder te brengen: je hebt een eerste soort die té experimenteel, té vernieuwend bezig zijn en bijgevolg een zwaar financieel risico voor een traditionele platenfirma vormen; dan heb je ook een tweede groep die domweg oninteressante rommel maken en terecht geweigerd worden voor een contract. Vreemd genoeg valt de half-Britse, half-Belgische Bherman in geen van beide categorieën. Hij brengt op zijn nieuwste cd elf intelligente popnummers, met vooral klemtoon op rijkgeschakeerde klankkleuren en eclecticisme. De totaalsound is te allen tijde coherent en toch slaagt Bhermans groep er tevens in de invloeden van verschillende genres die ze onder de knie hebben, te integreren. ‘Slash’ knipoogt naar funky soul uit de jaren 1970, ‘4’ is terugblikkende klassieke rock, terwijl ‘Likely’ met zijn exotische percussie en viool dan weer dichter aanleunt bij Willy Deville. Andere nummers krijgen ondersteuning van warme orgelklanken, Hawaïaanse gitaren, saxofoon of grijpen – zoals ‘Babies’ – naar het klanklandschap van de jazz. Hoewel echte uitspringers ontbreken, is ‘Attitudes’ een prima geslaagd album geworden, dat zeker airplay verdient op onze nationale zenders.