Sinds 1995 bombardeert RFK (gitaar, zang, noise) ons met platen die alle hoeken van de black metal bestrijken. De eerste jaren deed hij alles zelf, ook wat Doktor Omega, s mans kompaan sinds vele jaren, voor zijn rekening neemt. Dat zijn, grappig eigenlijk, beats, thunder en hypnosis. Maddy Ferguson doet regelmatig mee als gast, als er nood is aan keyboards, atmosfeer en mysterie. Deze informatie geeft een beetje een beeld van waar het bij Korperschwache allemaal om draait : sfeer. Donker en duister, het spreekt quasi vanzelf als je in dit genre actief bent. Toch hebben de heren, al is het ziekelijke, een gevoel voor humor. En een beetje pech. In de beginjaren maakte RFK helse en loeiend luide power electronics. Gehoorproblemen waren zijn deel, en na een rustperiode werd het roer ietwat omgegooid. Ambient, drones, doom, noiserock en sludge vervoegden de beoogde experimentele black metal. Het resultaat is door de jaren heen afwisselend, maar net zo goed heel wisselend in kwaliteit. En dit geldt evenzeer voor het drie stukken tellende schijfje. Een prelude, een coda, beide volgend op het lange On My Last Night In The Moonlight I Remember How The Dead Flowers Looked Inside Your Shallow Grave, dat alle kanten tegelijk op wil. Het lijkt een samensmelting van een hele verzameling korte nummers. Pianostukjes, ambient, lagen gitaardrones, pure black metal, dan een stukje sludge, een scheutje doem, misschien weer een lieflijk stukje en zo gaan ze maar door. We krijgen er kop noch staart aan, vinden het eigenlijk vooral vervelend dat we er nooit in slagen enig idee die in de song zou vervat kunnen zitten, terug te vinden. De prelude en het coda houden het iets beknopter, lijken minder een samensmelting, maar weten toch evenmin echt te boeien. Ach, de volgende release zal wel weer iets anders zijn, of beter. Korperschwache heeft er al meer dan dertig, al dan niet obscuur, op zijn naam staan. Misschien hebben we bij onze eerste kennismaking RFK net in een zwak moment te pakken.