Codespira1 is een nieuw alias van de Zweed Mattias Petersson, die onder zijn eigen naam eerder platen maakte met overstuurde drones en elektronica. Als Codespira1 zegt hij meer ‘beat oriented stuff’ te maken, met ondermeer een Buchla synthesizer en SuperCollider-software. Ik denk dat met name dat laatste er toe heeft geleid dat ‘Artefact’ veel scherper en strakker klinkt dan eerder werk dat ik van hem ken. Overstuurd is het nog steeds, maar ook gecontroleerd, in alle noisiness. De plaat opent met een repeterende sequencerloop waarvan het geluid zover tot zulk korrelig gekraak is gereduceerd, dat de wisselingen in toonhoogte amper te volgen zijn. Na een paar minuten komen daar pulsetonen bij, en een patch met hoogfrequente geluiden, stap voor stap evoluerend. Dan is er een abrupte overgang naar een ruimer geluid, signalen en pulsen die door de donkere ether kaatsen. Ritmisch is het zeker, maar Petersson laat een steady beat om aan vast te houden achterwege, wat de spanning erin houdt. Na een kort intermezzo dat me een beetje aan Alva Noto’s ‘Xerrox’ doet denken, volgt het tien minuten durende ‘Node #2 & #3’. Het nummer begint met ijle, weifelende tonen, die langzaam worden uitgebouwd naar overstuurde drones, en uiteindelijk iets dat klinkt als een wolk van zilverkleurige flarden noise die langzaam ronddraait in het licht van computer LEDs. Mensen die Hecqs onvolprezen ‘Mare Nostrum’ mooi vonden, moeten ‘Artefact’ zeker proberen. Na Bas van Huizens ‘Waanzintraan’ wederom een fijne lawaaiige release op Moving Furniture, al is ‘Artefact’ veel minder agressief dan Van Huizens plaat. De uitsmijter, die meer in lijn ligt met Tim Hecker, vol lagen schurende drones waar synth noten en jump cuts doorheen tuimelen, is uiteindelijk zelfs verrassend warm, in al zijn geruis en geraas.