Op ‘Archaea’ presenteert toondichter en uitvoerend muzikant Dan Joseph drie nieuwe composities. Al van bij de eerste maten is het duidelijk dat Joseph het minimalisme aanhangt. Hoewel hij in zijn jeugd bij een punkbandje speelde en zich verder nog ruim tien jaar bezig hield met experimentele tape-muziek, koos hij recent voor de zogenaamd ernstige muziek. Josephs stukken zijn geworteld in de culturele erfenis van Terry Riley en (vroege) Steve Reich. Dat klinkt op zich allemaal niet zo boeiend, ware het niet dat Dan Joseph en zijn ensemble erin slagen het genre toch wat nieuw leven in te blazen. Twee elementen spelen hierin een rol: vooreerst is er de ietwat ongebruikelijke bezetting – naast de obligate viool, cello en klarinet horen we ook nog percussie, klavecimbel en Dan Joseph zelf op hamerciter. Ook slaagt de componist er in deelaspecten van de Noord-Amerikaanse muziektraditie te integreren in zijn stukken. Interessant werk, ondanks het ietwat verouderd idioom waarbinnen Joseph tewerk gaat.