De lp ‘Arc’ bevat een bewerkte versie van Jacob Kirkegaards muziek voor de zwijgende film ‘La Passion de Jeanne d’Arc’ uit 1928. De Deense componist kreeg de opdracht van festival INMUTE ’14 om een compositie te maken voor de indrukwekkende klassieker van zijn landgenoot Theodor Dreyer. In de film ligt de nadruk op de politiek-religieus ingegeven veroordeling en terechtstelling van Jeanne d’Arc; Dreyer gebruikt serene, minimalistische beelden met een sterke focus op de gezichtsuitdrukkingen. Wie de film kent, kan zich voorstellen hoe passend Kirkegaards muziek is: de langgerekte harmonische lagen van tonen, de koraalachtige drones, ze roepen een verheven sfeer op die past bij de mystieke vervoering van de hoofdpersoon en de verzorgd gekadreerde zwartwitbeelden. Bij de lp krijgen we die niet, dus we moeten ons richten op de muziek, zoals Kirkegaard die met zijn bewerking van twee maal ruim zeventien minuten biedt. Hij blijkt zijn compositie te hebben gebaseerd op het uitrekken van muziekfragmenten uit de tijd van Jeanne d’Arc. Dat kan zijn, maar ook dat moeten we voor gegeven aannemen. De langegrekte klanken kunnen evengoed digitaal gecreëerd zijn en voor het resultaat maakt het waarschijnlijk niet uit. De uitgerekte fragmenten middeleeuwse muziek zijn gestapeld, verweven, vloeien langzaam in elkaar over. De drones en licht galmende tonen, breed, ruimtelijk en etherisch: de compositie is kundig, maar niet heel verrassend. Toch? Het tweede stuk klinken er dreigender, donkerder, ruisender golven; het geluid is gevarieerder en zwaarder en ‘Arc’ ontwikkelt zich toch indrukwekkend. Alleen kant B draaien, is wat mij betreft geen optie. Juist het eerste deel is de (lange) inleiding op het dramatische tweede deel. De stem, die aan het einde van het eerste deel plots opklinkt, is een voorbode gebleken. Kirkegaard heeft me dan toch weer gepakt.