De albumtitel en de titels van de afzonderlijke nummers doen bijna wetenschappelijk aan. Het lijken zeer feitelijke beschrijvingen van wat de luisteraar kan verwachten. ‘Meadows, Flies, Aeroplane And Machinery’, ‘Mountain Streams, Owls, Coyotes And Detonators’. Inderdaad, wat de titels aangeven, horen we ook, maar misschien toch anders dan gedacht. De subjectiviteit van (auditieve) waarneming is precies de fascinatie van de Australische geluidskunstenaar Philip Sulidae. Voor ‘Appropriated Field Recordings From Temporary Data Sources’ heeft hij geen gewone veldopnamen gebruikt, maar realistische geluiden die afkomstig zijn uit videospellen. Clusters van geluiden worden voor dergelijke spellen algoritmisch gegenereerd en weergegeven, met een bepaalde koppeling naar specifieke locaties in de spelwerelden maar niet per se naar momenten. Daardoor kan de speler in dezelfde omgeving telkens opnieuw een andere geluidservaring kan hebben, legt Sulidae uit. Hij heeft ‘field recordings’ gemaakt van deze generatieve geluidsomgevingen, zoals hij dat ook in het ‘reële’ veld zou hebben gedaan. Het verschil is niet eens zo groot, omdat de geluiden in de spellen – net als ‘in het echt’ aan een bepaalde plek of situatie zijn gekoppeld, maar niet altijd te voorspellen zijn. Boeiend, maar wat is nu het resultaat? Duidelijk is dat Sulidae composities heeft gemaakt; echter, hoe en volgens welke (structurerende) beslissingen, valt moeilijk te zeggen. Het is overigens wel aardig dat geluiden naast en door elkaar worden gepresenteerd, die in de werkelijke wereld niet snel in elkaars buurt te horen zouden zijn. Bij de vele herkenbare geluiden is het lastig om puur naar klankkwaliteiten te luisteren – het verschil in en de combinaties van hoogte, snelheid, nabijheid, et cetera. Toch lijken de composities, juist omdat de klanken geen ‘echte field recordings’ zijn, daartoe uit te nodigen. Dan is het een aangenaam album. Maar meer ook niet, ondanks de verrassende klankherkomst.