Soulwax werkt vijf jaar aan een plaat. Tussen de bedrijven door vinden de leading broertjes bijna toevallig een nieuwe manier van deejayen uit en veroveren daar meteen een stuk of vier continenten mee. Iedereen houdt van Gents meest bijdehandjes en zelfs Bowie smeekt om een mash up. Hij krijgt m niet. En toch klinkt Any Minute Now niét als een plaat die tussen bussinessclass-vluchten en champagnefeestjes door is opgenomen: de derde Soulwax is onmiskenbaar een Geheel geworden, al is het er dan één met een paar zwakke momenten.
Er staan géén instant-meezingers op Any Minute Now (daarvoor steekt u gewoon Much Against Everyones Advice in de lader): we krijgen de grimmigste Soulwax tot op heden. Opener E Talking en eerste single Any Minute Now zijn twee topzware rockers, doorspekt met gemene elektronische prikken. Twee keer raak. Daarna wordt er gas teruggenomen met Please
Dont Be Yourself, een ingehouden knetterdreun met lijzige vocalen: prima spul. In KracK wordt een kwaaie Stephen D. van antwoord gediend door zijn beschouwende alter ego: de één valt aan met een motherfucker van een fuzzrif, de ander zoekt bescherming bij een zoetgevooisd koortje. Kwaaie Steph en zijn rif winnen uiteindelijk. Grote fans van Stephen Dewaele-de-crooner zijn we nooit geweest, maar wat hij op A Ballad to Forget neerzet kunnen we niet anders dan héél sterk noemen. NY Excuse, met Nancy Whang (LCD Soundsystem) is vervolgens drammerig en sexy: geheide floorfiller. YYY/NNN start met zeven seconden elektronica, verandert daarna in een oorlogsmars door de Ramones, waarna wordt overgeschakeld op Soulwax anno 2004. De titel staat voor Yeah Yeah Yeah, No, No, No: tekstueel zijn Soulwax nog steeds ietsje te veel de slimste jongetjes van de klas om écht te beklijven. Zelfde zeer: we kennen onze Cohen iets te goed om onder de indruk te zijn van woordspelletjes als remember to forget. Muzikaal zwakke momenten vroeg u? Wel
aan Miserable Girl vinden we bijna alles goed, maar het had net zo goed Abominabele Melodie kunnen heten en Slowdance is hetzelfde verhaal: véél te zwak refrein voor zulk een overdonderend nummer. Verder is dit dus een prima plaat, waarvoor u best de geluidsknop extreem rechts draait.