De geest van wijlen Ian Curtis blijft doorheen de sound van het New Yorkse Interpol waren, hoe hard ze (en de promomensen van hun platenlabel) ook hun best doen om het ontkennen. Ontkennen helpt niet want het stemtimbre van Paul Banks heeft nu eenmaal opvallende overeenkomsten met dat van Curtis. Ook de donkere en haast sacrale sfeer die Joy Division destijds kenmerkte, is in aanzienlijke mate terug te vinden bij Interpol. Dat was zo op het uitstekende en ondertussen al twee jaar oude debuut Turn On The Bright Lights. Antics wijkt daar zoals enigszins verwacht- niet echt veel van af. Maar al die vergelijkingen doen absoluut niet ter zake want Interpol is een uitstekende band met (doorgaans) dito songs. Bovendien zijn de raakpunten ruimer dan de cold wave van Joy Division. Er zijn ook sporen van post-punk, Bauhaus, The Smiths en meer gitaargerichte (en ondertussen helaas vergeten) bands zoals The House Of Love of The Kitchens Of Distinction (Take You On A Cruise). Het verrassingseffect dat met het debuut gepaard ging, is echter compleet uitgewerkt. Wat blijft, is het feit dat Interpol de stereotype klip van de moeilijke opvolger met verve genomen heeft. Al missen we wel een monumentaal nummer als Stella Was A Diver And She Was Always Down.