Afgelopen tien jaar nog wel ns een punkconcert meegepikt? Ja? Dan is de kans groot dat The Kids er op het podium stonden en de rest van de affiche naar huis speelden. Om maar te zeggen dat Belgiës beste punkband ever vandaag beter, rauwer, energieker én relevanter is dan toen ze er in 1985 na Gotcha de brui aan gaven. De beslissing om de setlist voor 99% te beperken tot nummers van hun ongeëvenaarde titelloze debuut uit 1978 en opvolger Naughty Kids (idem), bleek niet alleen een verstandige, maar vooral ook een gouden zet. In die twee albums ligt immers de essentie en ziel van de groep. Dat zijn ook de nummers die een volledig nieuwe generatie fans wil horen. Voor hen zijn The Kids immers volstrekt terecht – van hetzelfde kaliber als generatiegenoten The Sex Pistols en The Ramones. (Dat wordt trouwens op een verpletterende manier geïllustreerd op de drie jaar oude dvd Live In New York waarop te zien is hoe Amerikaanse (!) fans compleet door hun dak gaan.) Van s lands opwindenste punkrockband evoleerden The Kids vanaf Living In The 20th Century (1980) echter tot een middelmatige rockband met -vooral naar het einde toe- overbodige toeters, bellen, achtergrondzanger(e)s(sen) en vooral een absoluut foute vestimentaire keuze. Die periode leverde niettemin nog een hele hoop parels en (semi-)klassiekers op zoals Tonight, Do You Wanna Know, Dancing (om onverklaarbare redenen niet meegenomen in deze anthologie), Johnnys On The Dole, Fooling Yourself en natuurlijk There Will Be No Next Time – in een rechtvaardige wereld een wereldhit. Na enkele eerdere bescheiden pogingen is nu het quasi volledige oude oeuvre van The Kids voor het eerst op cd gezet. Het zacht geprijsde Anthology bevat namelijk de vijf studioalbums, de livecd If The Kids en een gelijknamige livedvd opgenomen in 1982 in Hof ter Lo. En dat werd meer dan tijd.