Soundtracks van films zijn niet altijd even makkelijk te beluisteren. Vaak roepen soundtracks beelden op, op zo een manier dat het vrijwel onmogelijk is om naar de muziek an sich te luisteren zonder daarbij de betreffende film of een amalgaam aan filmherinneringen constant voor het oog langs te zien trekken. Gelukkig zijn er hier en daar ook uitzonderingen, zoals de soundtrack voor de film ‘Another Happy Day’. De prent zelf hebben we niet gezien, maar de muziek die de IJslander Ólafur Arnalds er bij heeft gecomponeerd heeft voldoende zeggingskracht. Arnalds, een jonge (geboren 1986) multi-instrumentalist, heeft sinds 2007 vier ep’s, drie albums en drie soundtracks op zijn naam staan, waarvan de meeste zijn uitgebracht op Erased Tapes Records. Arnalds moet gezien worden als een componist van neoklassiek aandoende melancholische en experimentele indie. Op ‘Another Happy Day’ laat hij horen de kwaliteit te bezitten om met kleine veranderingen enorme invloed uit te kunnen oefenen op de gevoelservaring van de luisteraar. Op opener ‘The Land Of Nod’ bijvoorbeeld, waar hij bij een mineurduet tussen piano en viool langzaam een noisefragment tussenbeide laat komen, tot de ruis alles overheerst. Het noisemotief komt nog een aantal keren terug, net als bepaalde viool-, piano- en percussiestukken, waardoor de plaat werkelijk als een geheel aanvoelt. De melancholie sijpelt in ieder nummer uit de kieren, maar nooit compleet zonder een gevoel van hoop in schoonheid. Wonderschone nummers zijn ‘Lynn’s Theme’ en ‘Autumn Day’, waarbij wij steeds weer de tranen voelen opkomen. Arnalds heeft met de soundtrack voor ‘Another Happy Day’ een prachtplaat gemaakt, met muziek die niet filmisch is, die geen beelden oproept, maar juist direct appelleert aan het gevoel.