Southern Records heeft met Truth Cult een nieuw sublabel in het leven geroepen. Bedoeling is om telkens unieke samenwerkingen en unieke projecten uit te brengen. De samenwerking van Porn en Merzbow is hun eerste release en het label doet daar niet alleen zijn naam alle eer aan, maar zet ook meteen de toon: dit zou wel eens een heel interessant label kunnen worden voor hen die graag de grenzen van het muzikale universum opzoeken. Het werk van Merzbow aka Masami Akita komt regelmatig aan bod in dit blad, zeker gezien de man sinds 1979(!) een nooit aflatende stroom releases op zijn naam heeft gezet. Porn, voorheen Men Of Porn en onlangs door onze contreien toerend met Melvins en Big Business, is eigenlijk het dementerende geesteskind van Tim Ross. Voorheen was de man actief bij Ritual Device, een band die sterke banden had met het Man’s Ruinlabel van Frank Kozik, waar ook platen van Dale Crover en Melvins op verschenen zijn. Hij reisde een tijd mee met Mike Patton als toermanager en leerde tijdens een show van Patton Masami Akita kennen. Tim stuurde wat ruwe demo’s naar Japan, met als uiteindelijke resultaat deze unieke collaboratie. Dat de vier heren (Tim, Masami, Dale Crover op drums en de alomtegenwoordige Billy Anderson op bas) in staat zijn boeiende platen te maken, weten we zo ook wel. Maar ook samen slagen ze er in beider stijlen tot iets meer dan zomaar een samenvoeging van logge en trage heavy rock en noise te maken. In de twaalf ongetitelde stukken trekt Akita weliswaar dikwijls het laken volledig naar zich toe, maar dat doen de mannen van Porn net zo goed (1, 4, 7). Zang gebruikt de band nauwelijks en dat is en goeie keuze, want een menselijke stem verzuipt ongetwijfeld in de dikke laag noise. Niet alle nummers zijn even sterk, maar de opener is een loeiende heavy rocker en in het tien minuten durende sluitstuk vinden Porn & Merzbow elkaar en vallen alle puzzelstukjes samen tot een consistent geheel. Alsof de elf voorgaande nummers aanzetten en vingeroefeningen zijn, een evolutie die we moeten ondergaan om het slotstuk ten volle te appreciëren. ‘And The Devil Takes Three’ is alvast een geslaagd debuut voor het label.